ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ - ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Το ελληνικό κράτος ψάχνει για συνενόχους. Το δημοψήφισμα είναι ο καλύτερος τρόπος για να τους βρει. Προσφέροντας απλόχερα αυταπάτες ελεύθερης βούλησης και βάζοντάς μας να συνεισφέρουμε στην επιχείρηση ενίσχυσής του, υλοποιείται η πιο τρελή του επιθυμία: Θα είμαστε εμείς αυτοί που θα σφραγίσουμε την ταφόπλακά μας! Το δίλημμα απλό: Ναι ή οχι; Κακοί ξένοι δανειστές ή καλή αριστερή διαχείριση του κρατους; Βαρύ μνημόνιο ή ελαφρύ μνημόνιο; Μέτρα 12 δις ή μέτρα 8 δις; Άλλη μια ευκαιρία να εναποθέσουμε τις ζωές μας στην κυβέρνηση και στους σωτήρες της. Άλλη μια ευκαιρία για εθνική ενότητα. Να ξεχάσουμε ό,τι μας χωρίζει και μαζί με κάθε καρυδιάς καρύδι (φασίστες, πατριώτες, αφεντικά, νοικοκυραίους) να αντιμετωπίσουμε τον κοινό εξωτερικό εχθρό, τους δανειστές, βγάζοντας έτσι λάδι τα ντόπια αφεντικά.

Ως αναρχικοί/-ές μαθητές/-τριες διαλέγουμε την αποχή στο δημοψήφισμα (παρότι δεν έχουμε δικαίωμα να ψηφίσουμε). Εναντιωνόμαστε στα συστημικά διλήμματα και στις αυταπάτες και ξεκαθαρίζουμε πως εκ των προτέρων δεν πρόκειται να συμμετέχουμε σε καμία εκλογική, θεσμική, κρατική διαδικασία, είτε με δεξιά κυβέρνηση είτε με αριστερή. Γιατί πολύ απλά, κάθε τέτοια διαδικασία και κάθε επιλογή που μας δίνεται μέσω αυτής θα στοχεύει στην σταθεροποίηση του συστήματος και τη διατήρηση -εξάπλωση της κρατικής-εθνικής-θεσμικής κυριαρχίας. Παρ’ όλα αυτά, δεν προτάσσουμε την αποχή ως μια εναλλακτική λύση ή ως μια τρίτη πρόταση γιατί θεωρούμε ότι η αποχή από μόνη της ως επιλογή οδηγεί στην παθητικότητα και την αφομοίωση.

Σύμφωνα λοιπόν, με το τελευταίο σκεπτικό, η μόνη αποχή που μας ικανοποιεί είναι αυτή που έρχεται ως απόρροια της σύγκρουσης, της εξεγερτικής δράσης και του αναρχικού αγώνα. Μακριά από κόμματα και κομματικές γραμμές. Μακριά από σωτήρες και ηγέτες. Αυτοοργανωμένα, ριζοσπαστικά και επιθετικά. Γιάτι μόνο έτσι μπορούμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

ΟΛΟΜΕΤΩΠΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

RAP LIVE ΣΤΙΣ 19/6, ΓΙΑ ΟΙΚ. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ VANCOUVER APARTMAN ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

Τέλος οι σχολικές εξετάσεις, τέλος το άγχος και η ρουτίνα. Ώρα να βιώσεις την απόλυτη ελευθερία, καταναλώνοντας και διασκεδάζοντας σε ξέφρενους ρυθμούς. Μια ελευθερία η οποία όμως αποτελεί άλλο ένα κελί δίχως ορατά κάγκελα, αφού το σχολείο φεύγει, μα όλα τα άλλα μένουν (εξουσία, οικονομικές σχέσεις, σε πολλές περιπτώσεις εξάρτηση από την οικογένεια κλπ.). Η λήξη όμως του σχολείου έχει αντίκτυπο μόνο σε όσους συμμετέχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς για άτομα που επωμίζονται άλλους κοινωνικούς ρόλους (π.χ. εργαζόμενος) το καλοκαίρι αποτελεί απλά άλλη μια εποχή του χρόνου. Η ισχύς του κεφαλαίου διατηρείται και οι εξουσιαστικές δομές παραμένουν ακμαίες, υποβαθμίζοντας διαρκώς τις ζωές μας.

Κράτος και κεφάλαιο παρέχουν εκπαίδευση που φροντίζει να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση των εκπαιδευομένων με τις επιταγές της εξουσίας, καθώς και την αποφυγή της απόκλισής τους από τους καθιερωμένους τρόπους συμπεριφοράς, οι οποίοι αποδεδειγμένα είναι ακίνδυνοι για την εξουσία. Ο εκπαιδευτικός θεσμός, λοιπόν, που υπάγεται σε εξουσιαστικά καθεστώτα, γεννά τους μελλοντικούς εξουσιαστές και εξουσιαζομένους, διαμορφώνει την κοινωνική ιεραρχία σύμφωνα με τα αξιολογικά κριτήρια που ορίζονται από τους εξουσιαστές, με τους ρόλους και τις ελεγχόμενες κατευθύνσεις που προσφέρει, με βασικό σκοπό τη διαιώνιση των καθεστώτων αυτών, προς όφελος της ικανοποίησης των εκάστοτε κυρίαρχων. Πληρείς το κάδρο του υποταγμένου και φιλήσυχου νοικοκυραίου; Αν ναι, μπράβο! Μπορείς να ζήσεις υπέροχες στιγμές στο υπάρχον. Εμείς επιλέξαμε την επίθεση, γιατί στην εξουσία και σε κάθε θεσμό που τη συντηρεί και την αναπαράγει βρίσκουμε έναν δυνάστη, που μας κουρδίζει για να κινούμαστε στα βήματα που τον συμφέρουν. Το συμφέρον του το φτύνουμε, όπως και τον ίδιο, αλλά και οποιονδήποτε εθελόδουλα και καλόπιστα υποτάσσεται σ΄αυτόν.

Για εμάς, επίθεση σημαίνει δράση, σε οποιοδήποτε επίπεδο κρίνει χρήσιμο και σκόπιμο κάθε εξεγερμένος/-η. Στην περίπτωση της συναυλίας της Παρασκευής 19/6/2015, η δράση αυτή αποτελεί ένα μέσο έκφρασης του λόγου μας και διάχυσης της αναρχικής μας οπτικής, είτε μέσω των στίχων των τραγουδιών που παίζονται, είτε μέσω των κειμένων τα οποία διατίθενται, είτε μέσω των συζητήσεων που ενδεχομένως να προκύψουν ανάμεσα στους παρευρισκομένους. Είναι, συνεπώς, μια έκφραση ακτιβισμού, που εναντιώνεται καθέτως και οριζοντίως σε κάθε εξουσιαστικό σύστημα και προωθεί την επίθεση με σκοπό την πλήρη αποσάθρωση του υπάρχοντος. Επιδιώκει επιπλέον να σπάσει την παθητικότητα που γεννούν οι ρόλοι ''διοργανωτής'', ''καλλιτέχνης'', ''κοινό'', διότι στοχεύει στην άμεση και δημιουργική αλληλεπίδραση όλων των συμμετεχόντων στο δρώμενο, και όχι στην εργαλειακή χρήση του ενός από τον άλλον, μετά το πέρας της οποίας καθένας πετά τον άλλον στα σκουπίδια.

Ακόμη, ο χώρος της πραγματοποίησης της συναυλίας δεν είναι διόλου τυχαίος. Αντιθέτως, είναι ένας κατειλημμένος χώρος, μέσα από τον οποίον προτάσσουμε την οικειοποίηση των ζωών μας και την αξιοποίηση των χώρων της σάπιας μητρόπολης που βρωμάει εγκλεισμό σε κάθε γωνιά της, προς όφελος της πολύμορφης και πολυεπίπεδης επίθεσης στο υπάρχον. Οι καταλήψεις είναι πράξεις αμφισβήτησης του θεσμού της ιδιοκτησίας, του νόμου και του κράτους, αλλά τις στηρίζουμε ακόμα περισσότερο ως ορμητήρια παραγωγής λόγου και δράσεων, που στοχεύουν στην πλήρη αποδιοργάνωση και καταστροφή κάθε εξουσιαστικού συστήματος και κάθε κυριαρχικού πολιτισμού.

Το συγκεκριμένο δρώμενο πραγματοποιείται και για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης Vancouver Apartman και της αναρχικής μαθητικής ομάδας Αντιεκπαιδευτική Επίθεση, και αποτελεί προϊόν συνδιαμόρφωσης, όπως και το παρόν κείμενο, από την Αντιεκπαιδευτική Επίθεση και τους καλλιτέχνες Ex Nihilo, Σαφώς Αντίθετος, Σκλάβος και το μίασμα, που εμφανίζονται στη συναυλία.

ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΩΚΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ (13 & 14/6/2015)

Είναι σαφές πως στα πλαίσια του κάθε εξουσιαστικού πολιτεύματος δε χωρούν αντιφρονούντες και εξεγερμένοι, γι' αυτό είναι επιτακτική η ύπαρξη κατασταλτικών μηχανισμών για τη φίμωση του σώματος και του πνεύματος, είτε αυτοί λέγονται οικογένειες, σχολεία, πανεπιστήμια, είτε χώροι εργασίας, δικαστήρια, φυλακές. Η κυριαρχική λογική βασιλεύει και κάθε πνοή ελευθερίας φαντάζει σαν ανθισμένο λουλούδι μέσα στην άνυδρη έρημο. 

Η στάση του ελληνικού κράτους σε σχέση με το ζήτημα των εκπαιδευτικών αδειών του Ν. Ρωμανού και της αποφυλάκισης της συντρόφου του Γ. Τσάκαλου, για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστική αυτής της κυριαρχικής λογικής. Ενώ λοιπόν είχε ψηφιστεί στις 12 Δεκέμβρη 2014 νόμος - έπειτα από ένα ευρύ και πολύμορφο κίνημα υπέρ των εκπαιδευτικών αδειών για τον Νίκο Ρωμανό, που ξέσπασε κατά τον Νοέμβρη-Δεκέμβρη του 2014, παράλληλα με την απεργία πείνας του συντρόφου - ώστε να παρακολουθεί ο Ν. Ρωμανός αυτοπροσώπως, με ηλεκτρονική επιτήρηση, τα μαθήματα στο ΤΕΙ Αθηνών, και ενώ έχει παρακολουθήσει εξ αποστάσεως το 1/3 των μαθημάτων και εργαστηρίων της σχολής του, ο ειδικός εφέτης ανακριτής Ευτύχης Νικόπουλος, με απόφασή του στις 27 Μαΐου 2015, που υπερψηφίστηκε ομόφωνα από το πειθαρχικό συμβούλιο φυλακής, δεν αποδέχεται τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών στον Ν. Ρωμανό. Το ίδιο καθίκι, στις 2 Ιουνίου 2015, απορρίπτει την αίτηση της συντρόφου του Γ. Τσάκαλου για αποφυλάκιση με περιοριστικούς όρους, αφήνοντάς την έγκλειστη στα ελληνικά μπουντρούμια. Το κράτος, μέσω του δικαστικού συστήματος, ενός από τους θεμελιώδεις πυλώνες του, επιτίθεται λυσσαλέα απέναντι στους εξεγερμένους και επιδιώκει την πάταξή τους με κάθε μέσο, αφού η ύπαρξή τους και μόνο αποτελεί ανάχωμα στη διαιώνισή του.

Χαρακτηριστικά επίσης παραδείγματα της κυριαρχικής λογικής του κράτους είναι η αντιμετώπιση των αναρχικών στη Χιλή, καθώς και οι μεθοδευμένες κατασταλτικές επιθέσεις που εξαπολύει το ισπανικό κράτος, στα πλαίσια της νόμιμης βίας, ενάντια σε αναρχικές/-ούς και στις δομές τους. Η απεργία πείνας που πραγματοποιούσαν στις φυλακές της Χιλής οι σύντροφοι Χουάν Φλόρες, Νάταλυ Καζανόβα και Γκιγιέρμο Ντουράν, από τις 14 Απρίλη 2015, έληξε στις 5 Ιουνίου 2015, έπειτα από ικανοποίηση των αιτημάτων τους για απομάκρυνση της Νάταλυ από την απομόνωση της φυλακής του Σαν Μιγκέλ και για απελευθέρωση του συντρόφου Ενρίκε Γκουσμάν (που επίσης πραγματοποίησε απεργία πείνας για 10 μέρες). Στις 10 Ιουνίου 2015 όμως, ανακαλέστηκε η απελευθέρωση του Ενρίκε από τον εισαγγελέα Ορεγιάνα και αποφασίστηκε η εκ νέου προφυλάκισή του. Οι κρατικοί μηχανισμοί έπαιξαν πολύ καλά τον ρόλο τους · ρόλο κατασταλτικό, βρώμικο και σαθρό. Όσον αφορά την αντιμετώπιση των αναρχικών στην Ισπανία από το κράτος, αρκεί μόνο μια ιστορική αναδρομή από τον Ιούνη του 2014 ως τον Ιούνη του 2015.

Μόνο τον τελευταίο χρόνο, έχουν καταγραφεί στην Ισπανία αρκετά σκηνικά, κατά τα οποία το κράτος αποδεικνύει τον ρόλο του και αμολάει τους τοποτηρητές της τάξης και της νομιμότητας για να καταστείλουν κάθε έκφραση και εκφραστή άρνησης, ανυποταξίας και εξέγερσης απέναντί του. Στις 17 Ιουνίου 2014, ο αναρχικός Gabriel Pompo da Silva είναι έγκλειστος στην απομόνωση των φυλακών της A Lama, αφού αρνήθηκε να μεταχθεί σε πτέρυγα ''μεγίστης συμμόρφωσης'' και να τοποθετηθεί σε κελί με άλλον κρατούμενο. Στις 4 Ιουλίου 2014, αποφασίζεται οριστικά πως η Mónica Caballero και ο Francisco Solar θα δικαστούν για τρομοκρατία και σύνδεση με τη FAI-IRF. Ακολουθεί η επιχείρηση ''Πανδώρα'', στις 16 Δεκέμβρη 2014, όπου συλλαμβάνονται, μετά από εντολή του ισπανικού εθνικού δικαστηρίου και επιδρομές των μπάτσων σε σπίτια, καταλήψεις και στέκια, 11 αναρχικές/-οί, εκ των οποίων 7 προφυλακίζονται, κατηγουρούμενες/-οι για σύσταση, προώθηση, διεύθυνση και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, πρόκληση φθορών και κατοχή εκρηκτικών υλικών και εμπρηστικών μηχανισμών, και 4 αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Μέχρι τις 30 Ιανουαρίου 2015, είχαν αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους, μετά από καταβολή εγγύησης 3000 ευρώ έκαστος/-η, και οι 7 προφυλακισθέντες/-θείσες. Έπεται στις 30 Μαρτίου 2015 η επιχείρηση ''Piñata'', κατά την οποία συλλαμβάνονται 15 αναρχικές/-οί, εκ των οποίων 5 προφυλακίζονται, κατηγορούμενες/-οι για συμμετοχή σε τρομοκρατική και εγκληματική οργάνωση, ανατροπή της δημόσιας τάξης και σοβαρή διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης, ενώ 10 αφήνονται ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Επιπλέον, την 1η Ιουνίου 2015, μετά από εντολή του τμήματος πληροφοριών της ισπανικής αστυνομίας, εκδίδεται από το ισπανικό εθνικό δικαστήριο  εντολή να κλείσουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες στα πλαίσια της επιχείρησης ''Πανδώρα'' και να ερευνηθούν οι κάτοχοι των λογαριασμών και οι συναλλαγές που σχετίζονται μ' αυτούς.

Στα πλαίσια του διεθνούς καλέσματος αλληλεγγύης προς τα συντρόφια στην Ισπανία, για τα οποία εκκρεμούν ακόμα κατηγορίες ή/και που βρίσκονται έγκλειστα στα κρατικά μπουντρούμια και ως ελάχιστη χειρονομία αλληλεγγύης προς κάθε εξεγερμένο άτομο σε κάθε γωνιά του πλανήτη, γράφτηκαν συνθήματα στις περιοχές του Χολαργού και της Αγίας Παρασκευής, το βράδυ του Σαββάτου 13 Ιουνίου 2015, και στις περιοχές των Πατησίων και της Νέας Χαλκηδόνας, το βράδυ της Κυριακής 14 Ιουνίου 2015.

ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ

ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ 

ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΙΩΚΩΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ 
ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ

Μερικές φωτογραφίες απ' τις δράσεις:

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΟΒΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 21 Μαΐου 2015, κοντά στον σταθμό Λαρίσης, εύσωμος ματσό άντρακλας πυροβόλησε τρεις φορές (!) τρανς γυναίκα, στην οποία είχε επιτεθεί υβριστικά μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία της, κι εκείνη, υπερασπιζόμενη την αξιοπρέπειά της, του ανταπάντησε. Το γνήσιο αυτό αρσενικό, τιμώντας τα παντελόνια του και τα γεννητικά του όργανα (αφού προφανώς όλη η αξία του και η ουσία του ως άτομο βρίσκεται μόνο εκεί), τραυμάτισε σοβαρά τη γυναίκα, η οποία μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και, μετά από χειρουργική επέμβαση, δε διατρέχει κίνδυνο για τη ζωή της. Καλή της ανάρρωση... Είναι φανερό - καθώς αυτό έρχεται να προστεθεί στα πάμπολλα περιστατικά επίθεσης κατά ατόμων της LGBTQIA+ κοινότητας - ότι είναι απαραίτητος ο μαχητικός φυλοσεξοαπελευθερωτικός αγώνας. Όλοι οι επίδοξοι εξουσιαστές, όλοι οι κάτοχοι της ''κανονικότητας'', αυτός ο όχλος των ξεφτιλισμένων φοβικών καθαρμάτων πρέπει επιτέλους να δεχτεί απαντήσεις για τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά του.

Όταν μιλάμε για την απελευθέρωση του ατόμου, δεν μπορούμε να μην αναφερόμαστε (και) στον φυλοσεξοαπελευθερωτικό αγώνα - δηλαδή στον αγώνα των ατόμων με ταυτότητα φύλου ή/και σεξουαλικό προσανατολισμό που αποκλίνουν από τις κοινωνικές νόρμες - ενάντια στις προκαταλήψεις, την ενοχοποίηση και την καταπίεση των ταυτοτήτων αυτών, στο όνομα της κανονικότητας και του ''φυσιολογικού''. Στον αγώνα για να ζουν συμφιλιωμέν@ με την πραγματική τους φύση, να μη χρειάζεται να την κρύβουν, να την εκφράζουν ελεύθερα, χωρίς να φοβούνται προκαταλήψεις-στερεότυπα, τραμπουκισμούς, τυπικές και άτυπες διακρίσεις εις βάρος τους.

Το φαινόμενο της ενοχοποίησης και καταπίεσης της LGBTQIA+ κοινότητας από την κοινωνία είναι βαθιά ριζωμένο στις μεσαιωνικές αντιλήψεις κομματιών της όσον αφορά την ανθρώπινη υπόσταση και τη φύση του ατόμου. Είναι η προσπάθεια κατασκευής αποδιοπομπαίων τράγων για να ξεσπούν ορισμένοι/-ες τη μιζέρια τους και την αβεβαιότητα για τον εαυτό τους. Είναι η δημιουργία ενός διπόλου εξουσιαστή-εξουσιαζομένου. Αυτός ο όχλος γεννά ''κανονικότητες'', σπέρνει ''φυσιολογικότητες'', για να θερίσει ικανοποίηση από την επίθεση και την επιβολή προς όποι@ αποκλίνει από αυτές. Το φαινόμενο αυτό συστηματοποιείται, λαμβάνει μια άτυπη δικαιική έγκριση. Είναι άλλη μία εκδοχή της εξουσιαστικής λογικής, που λέγεται ''φόβος για το διαφορετικό''. Στην προκειμένη περίπτωση, φόβος, αλλά και αηδία για τους ''ανώμαλους'', κάποιες φορές μέχρι και ''ψυχικά ασθενείς'', όπως αρέσκονται να ονομάζουν τα LGBTQIA+ άτομα. Ακόμα και αν τα ''αποκλίνοντα'' αυτά χαρακτηριστικά τους δεν είναι από μόνα τους επικίνδυνα για την εξουσία, ο φυλοσεξοαπελευθερωτικός αγώνας σίγουρα μπορεί να γίνει.

Η αντιμετώπιση της LGBTQIA+ κοινότητας από το σύστημα, πέρα από εχθρική, μπορεί να καταστεί και αφομοιωτική, ανάλογα με το τι ζητάνε οι καιροί και τι προστάζουν οι τάσεις στις αγορές. Η μόδα του ''σεβασμού στη διαφορετικότητα'' και του ''όλ@ αγαπημέν@'', ποτέ όμως έξω απ' τη γλυκιά αγκαλιά του καλού εξουσιαστή-αφέντη, έχει γιγάντια αφομοιοτική ισχύ. Ο φυλοσεξοαπελευθερωτικός αγώνας μπορεί εύκολα να γίνει κομμάτι του υπάρχοντος, ως μια απλή μεταρρυθμιστική διεκδίκηση. Προφανώς και είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμες οι ανάσες ελευθερίας που μπορεί να προσφέρει η θεσμοθέτηση π.χ. του αυτοκαθορισμού της σεξουαλικής ταυτότητας ή της νόμιμης συμβίωσης LGBTQIA+ ατόμων, πόσο μάλλον η λήξη της εχθρικής και ρατσιστικής αντιμετώπισής τους από κομμάτια της κοινωνίας, αλλά ο στόχος βρίσκεται ακόμα πιο ψηλά. Ο στόχος είναι οι ίδιοι οι θεσμοί, το ίδιο το κράτος που γεννά κι επισφραγίζει τους θεσμούς, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής, οι οικονομικοί κολοσσοί του οποίου εξυπηρετούνται από το κράτος, και εν γένει η κάθε εξουσιαστική-κυριαρχική λογική. Ο αγώνας για την απελευθέρωση της ταυτότητας φύλου του κάθε ατόμου ας είναι και αγώνας για την απελευθέρωση από κάθε εξουσιαστική επιβολή, σε κάθε τομέα της ζωής του. Ας είναι άλλο ένα ανοιχτό μέτωπο του πολέμου με την εξουσία και τον κυριαρχικό πολιτισμό.

Συμμετέχουμε στον αγώνα της LGBTQIA+ κοινότητας, είτε ως μέλη της, είτε ως αλληλέγγυοι σύμμαχοι.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΦΟΒΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΧΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΩΜΑΛΙΑ