ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΕΦΟΡΜΙΣΜΟΣ

Ένας ισχυρός δυνάστης μάς κυριεύει τις ζωές. Η δύναμή του είναι μεγάλη και εξουσιάζει τη μάζα με όπλα όπως η εκπαίδευση και η ηθική, για τον ευνουχισμό των εξεγερτικών επιθυμιών, η χρήση βίας, για την καταστολή εξεγερτικών ξεσπασμάτων και οι ποινικές κυρώσεις, για την εξόντωση των  προκείμενων απειθάρχων και αντιρρησιών και τον παραδειγματισμό των μελλοντικών (απειθάρχων και αντιρρησιών).

Με έναν τέτοιο δυνάστη να μας ελέγχει πάνω απ' το κεφάλι μας, όλοι καλούμαστε να κάνουμε κάποιες επιλογές. Κάποιοι επιλέγουν να γίνουν τα τσιράκια του και να αποκτούν σταδιακά δύναμη και εξουσία. Κάποιοι άλλοι νομίζουν πως χρειάζονται μόνο κάποιες μεταρρυθμίσεις, για να βελτιωθούν οι μίζερες ζωές τους και να τους χαριστεί λίγη ακόμα ''ελευθερία''. Άλλοι θέλουν τη ριζοσπαστική αλλαγή αυτής της κοινωνίας, αλλά φοβούνται την ολομέτωπη επίθεση και μένουν μόνο σε συνδικαλιστικά αιτήματα, σε νησίδες "ελευθερίας" και σε ανούσιες φλυαρίες. Όλοι αυτοί συμβάλλουν στη διαιώνιση του υπάρχοντος και με την εθελόδουλη στάση τους ενδυναμώνουν τους μηχανισμούς του κράτους. Ο συνδικαλισμός δεν αποτελεί μέρος της αναρχικής δράσης, διότι προτάσσει την άμυνα, τη διεκδίκηση μικρών μεταρρυθμίσεων και όχι την ολομέτωπη επίθεση στο υπάρχον.

Εμείς προτάσσουμε τους πολύμορφους αγώνες. Κείμενα, αφίσες, σπρέι για την ανάδειξη των προβληματικών της σύγχρονης ζωής, για την αμφισβήτηση και την άρνηση θεσμοθετημένων, αλλά και άτυπων δεσμών από τους καινούργιους συντρόφους και για τη μάχη σε κάθε πεδίο αντιπαράθεσης με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Δε διστάζουμε, πάντως, να χρησιμοποιήσουμε μέσα όπως ο συνδικαλισμός, που είναι ξεκάθαρα μια μη αναρχική, ρεφορμιστική πρακτική, όταν τον θεωρούμε αναγκαίο για τη διευκόλυνσή μας στο παρόν (π.χ. συμμετοχή της Αντ. Επίθεσης στον αγώνα ενάντια στο Νέο Λύκειο), αποστασιοποιούμαστε όμως από ρεφορμιστές-επαγγελματίες συνδικαλιστές, τσιράκια του συστήματος κι αδύναμους, οι οποίοι όχι μόνο δε συμβάλλουν στον πολύμορφο αγώνα, αλλά αποτρέπουν με τη στάση τους και τον λόγο τους τους νέους συντρόφους να χαράξουν τις πολεμικές τους τακτικές.

Καταδεικνύουμε τη σαπίλα του σύγχρονου πολιτισμού σε όλα της τα επίπεδα (από την οικογένεια και την εκπαίδευση, που καταπιέζουν τα παιδιά, μέχρι την εθελοδουλία, που μαστίζει τους ''μεγάλους'') και καλούμε όλους τους συντρόφους να αυξήσουν τις αρνήσεις τους και να επιτεθούν.

ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο θεσμός της οικογένειας είναι ένας από τους πρωτογενείς φορείς κοινωνικοποίησης. Σκοπός του είναι να μεταδώσει στο ανήλικο τις αξίες, τους κανόνες και τις νόρμες συμπεριφοράς της κοινωνίας εξασφαλίζοντας έτσι την ομαλή του ένταξη σε αυτή. Η οικογένεια αποτελεί, ίσως, τον βασικότερο φορέα κοινωνικοποίησης καθώς το άτομο γεννιέται μέσα σε αυτή και είναι άρρηκτα συνδεδεμένο μαζί της. Είναι εξαρτημένο απ’ αυτήν συναισθηματικά και βιοποριστικά για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ζωής του. Έτσι, κάθε αποκλίνουσα συμπεριφορά καταστέλλεται άμεσα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι γονείς παίζουν τον ρόλο του παπά, του μπάτσου ή του διοικητή του στρατού, αλλά επειδή ακριβώς υπάρχει συναισθηματική σύνδεση στην μια περίπτωση ενώ στην άλλη όχι, είναι πολύ δύσκολο να γίνει η σύγκριση και η οικογένεια παραμένει πάντα στο απυρόβλητο.
 

Η υπακοή, ο σεβασμός προς τους γονείς (τους εκπροσώπους, δηλαδή, της τάξης) και η αντίληψη της πλήρους αναπηρίας του ανηλίκου να αποφασίσει τι είναι καλό και τι όχι για τον εαυτό του («οι γονείς έχουν πάντα δίκιο»), είναι μερικά παραδείγματα, μόνο, των προσταγμάτων της οικογένειας. Όλες οι επιρροές που η οικογένεια ασκεί αποτελούν τις βάσεις της κοινωνικοποίησης του ατόμου στα πρώτα στάδια της ζωής του.

Είτε αυτό λέγεται σχολείο, είτε λέγεται φυλακή, είτε λέγεται στρατός, είτε οικογένεια, ως αναρχικοί κι εξεγερμένοι, θα επιτεθόμαστε για πάντα σε ό,τι προσπαθεί να εξασφαλίσει την εξέλιξή μας σε φιλήσυχους πολίτες και διαιωνιστές του υπάρχοντος, εξασφαλίζοντας, έτσι, το ακριβώς αντίθετο.

ΤΟ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΤΑΓΜΑ ΩΣ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΝΤΟΣ

Εκπαίδευση = Η δράση που κατευθύνεται από τις γενιές των ενηλίκων σε εκείνες που δεν είναι αρκετά ώριμες για την κοινωνική ζωή. Η μετάδοση αξιών και προτύπων συμπεριφοράς από τους φορείς κοινωνικοποίησης στα νεαρά μέλη της κοινωνίας, με σκοπό την ευθυγράμμιση του χαρακτήρα, της σκέψης και γενικά της ύπαρξής τους με τις παραδεδεγμένες ηθικές αξίες και αντιλήψεις. Εκπαίδευση ηθική/αξιακή, αλλά και τεχνική, για να είναι το νέο κοινωνικό υποκείμενο κομμένο και ραμμένο στο προκρούστειο κρεβάτι της κοινωνίας με βάση το πώς είναι ήδη αυτή δομημένη και τι ανάγκες έχει για τη συντήρηση και την αναπαραγωγή της.

Συνεπώς, οι εκπαιδευτικοί φορείς, ως άρτιοι εκφραστές και κληροδότες των κοινωνικών παραδοχών, δημιουργούν τα μυαλά των νέων με μόνο σκοπό τη διαιώνιση της υπάρχουσας κοινωνικής δομής και της τεχνικής και μόνο προόδου της κοινωνίας. Οι νέες γενιές εξημερώνονται και γίνονται ένα με τον κοινωνικό βούρκο, ενώ, όσοι δεν προσαρμόζονται στη λάσπη, περιθωριοποιούνται και αποκτούν επάξια τον τίτλο του μιάσματος. Εν τέλει, οι νέες γενιές παλιώνουν και, ως ώριμοι εκφραστές με τη σειρά τους των κυρίαρχων αξιών και προτύπων, είναι σε θέση να μεταδώσουν τη λάσπη στα μυαλά των επομένων. Εκτός αν έχει υπάρξει κάποια σημαντική αξιακή μεταβολή...Οι κοινωνικές παραδοχές, ως στοιχείο μεταβλητό στον χωροχρόνο, βλέπουμε εμπειρικά από την ανθρώπινη ιστορία ότι αλλάζουν και αντικαθίστανται από νέες μόνο μετά από βίαιες ή και ομαλές (μη βίαιες) αλλαγές των πολιτικών συστημάτων. Μετά από μια τέτοια συνθήκη, δε μένει παρά να αναπαραχθούν οι νέες παραδοχές, οι νέες αξίες, εξυπηρετώντας τον καινούργιο βούρκο.

Ζούμε σε καθεστώς εξουσιαστικό, όπου φυσικά η παρεχόμενη γνώση και διαπαιδαγώγηση σκοπεύει αποκλειστικά στη διατήρηση των εξουσιαστικών δομών και στη διαιώνιση του υπάρχοντος, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής σχέσης κοινωνίας - φορέων κοινωνικοποίησης. Τα θεσπισμένα από τους κρατικούς  και εκπαιδευτικούς φορείς κριτήρια αξιολόγησης καθορίζουν αν ο νέος δικαιούται να επιβιώνει στον σύγχρονο βάλτο ως άξιο μέλος της σαπίλας ή αν θα βρίσκεται στον πάτο του, τιμωρημένος ως μιαρός και ανίκανος. Ψυχοφθόρες εξεταστικές δοκιμασίες, πειθάρχηση του μαθητή στις εντολές του διδάσκοντα, πειθάρχηση του ίδιου του διδάσκοντα στις κρατικές εντολές, ετεροκαθορισμός των ατόμων και δολοφονία κάθε δημιουργικής τους τάσης είναι μόνο μερικά στοιχεία που μαρτυρούν την κοινωνική σαθρότητα και απογυμνώνουν τη γνώση και την πνευματική καλλιέργεια μπροστά στον ψυχαναγκασμό και την υποχρέωση. Ο διδασκόμενος-εκπαιδευόμενος, από πολύ μικρή ηλικία, όταν στο πρόσωπο της γνώσης βρίσκει το συνώνυμο του εξαναγκασμού και της υποχρέωσης, εκμηδενίζει μέσα του την αξία της, αποστρέφεται την ουσία της και τη θεωρεί αναγκαίο κακό, εφόσον δε θέλει ο ίδιος να την αποκτήσει.

Ο εκπαιδευτικός θεσμός λοιπόν, σε ένα σύστημα εξουσιαστικό, δεν έχει σχέση με εμάς, τους μαθητές, δεν είναι κάτι δικό μας, αλλά κάτι που σκοπεύει να μας διαμορφώσει πνευματικά, ψυχικά και σωματικά και να μας προσαρμόσει στο καλούπι της κοινωνίας και των παραδοχών της. Καθορίζει κάθε πτυχή του ίδιου μας του εαυτού και της ζωής μας, ακριβώς επειδή, ως φορέας κοινωνικοποίησης και ως μέσο μετάδοσης αξιών, εξυπηρετεί τις ανάγκες των εξουσιαστών. Δεν μπορούμε να πνιγόμαστε στην ψευδαίσθηση πως οι βελτιώσεις και ο εξωραϊσμός του εκπαιδευτικού θεσμού μπορεί να μας προσφέρει κάτι ουσιαστικό, εφόσον θα παραμένουν πίσω ακμαία τα εξουσιαστικά και εκμεταλλευτικά καθεστώτα. Διεκδικούμε βελτιώσεις στο υπάρχον, ως στρατηγική επιλογή, για να πάρουμε τις δικές μας ανάσες ελευθερίας, αλλά δε μένουμε εκεί. Δεν παρακαλάμε για παραχωρήσεις, δε ζητιανεύουμε για ψίχουλα. Αντιεκπαιδευτική επίθεση = επίθεση ενάντια σε κάθε εξουσιαστικό θεσμό και σε κάθε αξιακό μοντέλο που αυτός προτάσσει. Με την Αναρχία στην καρδιά.

Η εκπαίδευση, αν και ένα απ' τα πιο σημαντικά όπλα στα χέρια του κράτους, παραμένει στο απυρόβλητο του πολύμορφου αναρχικού χώρου εδώ και χρόνια. Δεν υπάρχουν, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, σοβαρές αντιεκπαιδευτικές δράσεις και αναλύσεις και ένα γενικότερο πρόταγμα ενάντια στον θεσμό της αναπαραγωγής της δουλικής νοοτροπίας, αλλά και καλλιέργειας της εξουσιαστικής λογικής. Καιρός να ασχοληθούμε πιο ενεργά με το θέμα, γιατί, ας μην ξεχνάμε: Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου, ε...

ΕΙΤΕ ΦΥΛΑΚΗΣ, ΕΙΤΕ ΣΧΟΛΙΚΑ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Την Κυριακή 4/1 πραγματοποιήθηκαν από την Αντιεκπαιδευτική Επίθεση παρεμβάσεις με spray σε σχολεία της ευρύτερης περιοχής του Αμαρουσίου.